Италија, времеплов.

Постоји тема посвећена острву, ево и за италију, као колевку модерног навијања.
Немојте бомбардовати тему, само квалитетан садржај са описом или извештајем.

kamora ::Шта кажете да покренемо и рубрику времеплов на овој теми?

Времеплов : Милан – Јувентус (22.03.2003)

Инциденти са утакмице од 0:55 мин:



Домаћи:



Гости:



Стадион Меаца распродат је за велики меч између Милана и Јувентуса. Јувентусови навијачи окупирали су скоро цео доњи сектор, мада се ретко дешава да навијање гостију буде доминантно на целој трибини. Са друге стране јужна трибина тифоза Милана дочекала је излазак играча на терен са упаљеним бакљама и мноштвом топовских удара, који су утицали да Инзаги и Шевченко избаце из игре Недведа и на тај начин донесу победу Милану. Пре саме утакмице дешавају се инциденти,када ''Fossa Dei Leoni'' нападају кортео торинских црно-белих. Стандардни перформанси на стадиону Јувентусових ''Fighters''-a и Миланиста.

Garnisla ::Nije to lose,valja se prisetiti kako je to nekada bilo,poneki izvestaj,clanak,fotka...

Sezona 1976/77.20 000 Peskareza u Ternani protiv Kaljarija za ulazak u visi rang...



Djenovini na utakmici sa Cesenom sezona 1969/70



Atalanta-Milan 1961/62



Atalanta-Verona 1983/84





Juve Stabia-Salernitana plejof Serije C sezona 1993/94,30 000 Salernitaninih!



Prva zastava FDL...



U pitanju su devojke Torina,tacnije prva zvanicna verzija onoga sto je posle nastalo "Devojke iz granata ultras",slika je iz sezone 1977/78.

kamora ::

Коначно нешто паметно од тебе
Отвори и нека овај пост буде први.

Ма глуп сам ја ко курац...

Аталанта – Ређина (2.6.2003)

Долазак ултраса Ређине:



Домаћи:



Инциденти аталантини покушавају да се пробију до навијача Ређине:



Плејоф за останак у Серију А. Првог јуна утакмица се није играла услед обилних падавина, тако да је одложена за следећи дан. Лепо тифо издање на обе стране,али на крају меча епилог је следећи : Ређина остаје у Серији А, док Аталанта испада у другу лигу. То је уједно био и окидач за Бергамаше који су бес и незадовољство изразили сукобљавајући се са полицијом на улици. Органи реда са тешком муком успевају да задрже црно-плаве на дистанци од гостујућег сектора.

Реакција ::https://www.youtube.com/watch?v=zqZWe6OpivQ
Ево један одличан видео, шта је некад била италијанска тифо сцена.

Brescia vs Lecce 2000


Brescia vs Sampdoria 1990


Pistoiese vs Brescia 1999


Brescia vs Parma 2000


Brescia vs Ravenna 1999

STATUTO



У свакој прилици кад год је то могуће, Црвени Скинхед ће се трудити да вас упозна са култним музичким групама међу фудбалским навијачима. То једноставно могу бити бендови који су везани за одређену субкултуру, односно екипе чији чланови активно узимају учешће у уличном животу ултраса. Овога пута бавићемо се Фудбалским Клубом Торино и бендом ''Statuto'' чији чланови су део трибине ''Curva Maratona'' окупљени око ултра подгрупе ''Mods''.



Statuto је један од најпознатијих 2Tone Ska бендова, који је први почео да снима песме на матерњем италијанском језику. Овај састав оформљен је 1983 године, а име је добио по главном торинском скверу, где су се редовно окупљали Модови. Први демо ''Statuto'' је снимио средином 80-их, да би се нешто касније 1986/87 појавили њихови први студијски синглови ''Lo Dio'' и ''Ghetto'' што је имало за последицу организовање концертне турнеје широм Италије.Statuto након тога издаје прва два албума ''Vacanze'' (1988) и ''Senza Di Lei'' (1990) за издавачку кућу Toast Records. Године 1992 излази њихов чувени албум ''Zighida'' у продукцији EMI, чиме њихова слава достиже врхунац,па тако добијају позив да наступају на музичком фестивалу Сан Ремо. Наредно издање ''Canzonissime'' појављује се 1996. На њему се налазе познате италијанске песме класичне музике, међутим речи и музика су у њима измењени приликом обраде. Албум ''Tempi Moderni'' излази годину дана касније за Epic Sony. Statuto одмах након промоције бива позван да наступа на Куби и то лично од Фидела Кастра на Тргу Револуције пред невероватних 200.000 људи, тако да цео догађај прати кубанска државна телевизија. Године 1998 бенд избацује сингл ''Un posto al sole'' уз видео спот истоветног назива у коме чланови групе играју фудбал против играча Торина,а на моменте се виде и трибине са великом заставом MODS.



Треба рећи и то да је певач Оскар написао књигу ''Il migliore dei mondi'' у којој се налазе истините приче торинских Модова. Популарност коју је ово штиво доживело, приморава чланове бенда да сниме албум од 13 песама заснованих на причама из књиге. Statuto 2003 прославља 20-годишњицу постојања па је том приликом изашла и антологија ''I Campioni Siamo Noi'' за којом следе нових 6 албума – последњи ''E Gia Domenica'' (2010). На крају шта рећи о њима...једна од најистрајних музичких/навијачких група италијанске сцене активних преко 30 година. Мало ли је?

Јел сам ја ово постављао? Више не знам ни шта сам постављао. Одличан видео у сваком случају од Аталанте!

Интеристи 80-их и 90-их

INTER - SPORTING LISBONA 1984/85
Coppa Uefa



INTER - NANTES 1980/81



INTER - FIORENTINA 1980/81




INTER - MILAN 1991/92



MILAN - INTER 1997/98


INTER - SALISBURGO 1993/94
Finale di Coppa Uefa

Бари-Лацио 90-их.




Милан-Лацио (финале купа) туча лацијала са полицијом.








Аталанта-Лацио 90-их.






Болоња-Лацио 80-их.


Самбенедетесе-Лацио 80-их.


Лацио-Рома 90-их.

Дорија 80е


http://riotonline.com/blog/wp-content/uploads/2009/09/Vecchia-Sud-1983-b.jpg

Рома - Верона 86*



http://riotonline.com/blog/wp-content/uploads/2010/01/8687romahellasverona_23.jpg
http://riotonline.com/blog/wp-content/uploads/2010/01/8687romahellasverona_12.jpg

Лацио, Игл Супортерс (80/81)

Иначе, кореографија Романиста је посвећена Антонију Де Фалкију, 19-о годишњем момку који је 4. јуна 1989. године погинуо у тучи са миланистима. Заједно са још тројицом пријатеља одлучи да се упути ка Сан Сиру више "на своју руку", иступањем од остатка људи из групе. Са жуто-црвеним шаловима скривеним испод јакни, они су већ око 11:30 били испред Сан Сира (утакмица је почињала у 16ч). Том приликом је упитао, изгледа, погрешног типа колико има сати. Римски акценат одао је Антонија, и у истом тренутку су се сва четворица дала у бежанију...Ова тројица већ увелико ухватише маглу, за разлику од Антонија који се саплео и пао. То је била одлична прилика за тридесетак миланиста да га добро испесниче...уместо пар масница и прелома као што то обично бива, Антонио остаје потпуно беспомичан на земљи. После 30 секунди, миланисти су се разбежали до доласка полиције. Убрзо стижу амбулантна кола, међутим, Антонио је већ на путу до болнице преминуо. У међувремену је полиција у близини стадиона привела тројицу сумњивих навијача Милана.

Још један пост из теме Италија. О ултрас Таранто:

consigliere ::Ултрас Таранто

Прво сам мислио да ово буде у интервју форми, међутим саговорник није пристао са образложењем да није присталица интервјуа. Ипак ми је у неку руку изашао у сусрет, и у главним цртама описао Ултрас Таранто од самог почетка, па све до данас. Да би сте разумели читаву навијачку причу и историју у Таранту, неопходно је да пре свега упознате какав је град Таранто, другачији од било ког другог у његовом региону, као и у многим другим деловима јужне Италије. Свако ко је добар део живота провео у Таранту, врло добро зна да је у граду стање на социјалном плану јако лоше...Висок степен незапослености, дрога, криминал, су сасвим уобичајени, а посебно из доба раних 80их. Многи неупућени људи су мишљења да је италијанска мафија одавно доживела крах...то није тачно. Можда данашњи мафијашки кланови нису ни приближно слични старој организацији мафије, али итекако харају земљом, посебно на југу. Разлика између ове мафије, и оне из филмова које сте гледали, је да су ови данашњи дубоко зашли у поре друштва, шурујући са властима и полицијом. Недавно је ухапшен градоначелник из региона Калабрија као и један полицајац, који се сумњиче за низ злочина између којих су најистакнутији промет дроге и прање новца, у акцији усмереној на клан Макафери који делује у јужној области Италије. Таранто је познат по мафијашким породицама које се боре за доминацију територије. Некада у овом граду млади су имали јако мало биоскопа, позоришта и сличних места где би попунили своје слободно време и на неки начин нашли свој вентил. Због тога је фудбалски клуб Таранто био једина ствар која их је на неки начин све спајала у то време, стадион је био једино место где је човек викендом могао испразнити сву своју негативну енергију наталожену током недеље на послу или у школи. Као и скоро свуда у Италији, тај неки ултрас феномен узима свој облик и у Таранту. Млади људи окупљајући се сваке недеље на истој трибини увек су тражили неки нови начин да пруже подршку свом тиму...После неког времена, ствари су постале озбиљније, и људи су поздравили оснивање прве навијачке групе по имену Angeli della Sud, мада у то време сувише незреле да би је назвали ултрас екипом. Ипак је то још на неки начин било непотпуно, веома мало предиспозиција за неки конфликт што је у неким другим градовима већ увелико узело маха. Убрзо су се појављивале неколицине људи који су на стадион долазили са ножевима спремни на све...људи кратког фитиља, увек на опрезу. Angeli della Sud свакако имају заслуге спровођења одређене врсте менталитета који су каналисали на остатак трибине током 1979е. Настају први контакти, затим и пријатељство са Viking Lazio (пријатељство данас више не постоји), групом којој се у то време дивио и на покушаје имитирао остатак навијачке сцене у Италији због њихове страствености и оригиналности, што их је увек посебно издвајало од осталих. После неког времена, углавном они старији навијачи окрећу се сопственим проблемима, након чега млађи навијачи и новајлије преузимају ствар у своје руке и селе се на северну трибину, где се и данас налазе. Уместо да следе путоказ старијих и више преферирају модел италијанског ултраса, они су више били присталице неког енглеског, хулиганског стила. Дарк, Панк, Мод су у то време имали великог утицаја на младе, што сами жабари признају и кажу да је то била реалност тог времена. У том неком фазону била је група Colettivo Alcolico Taranto, за коју се слободно може рећи да је прва права група у Таранту склона инцидентима, без пријатељстава, са учесталим сукобима са противничким навијачима. Остале групе које су чиниле Ултрас Таранто су Forever Ultras, Gioventu Rossoblu и Rebels Korps. Током година рођена су нова ривалства са навијачима Кавезеа, Катаније, као и са Катанцаром и Ноћерином. После таквих утакмица уме да буде веома "вруће", а често и сувише опасно. Све су чешћа цимања са муријом, и то се временом није дешавало само на дан утакмице... "За мало место као што је наше било је веома тешко опстати. Проблеми на послу, проблеми код куће...па и на дан утакмице када би баш требали да се опустимо, али плави су били свуда где год да смо кренули. Наше клинце су приводили само зато што су носили шал свог клуба тог дана. Сада је ситуација веома лоша...забрањена гостовања, на утакмицу у свом граду не можеш малтене ни отићи. Буквално, немогуће је кретати се слободно. Тачно је да смо можда учинили мало тога, али питање је да ли постоји нека сврха? Имам 46 година, и сутра да умрем, вероватно бих живео идентичним животом...Али објективно, Ултраси у Италији или ишчезавају, или се прилагођавају систему. Трећег нема."

https://2img.net/r/ihimizer/img215/7655/11aml.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img222/1426/16855126040120271716102.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img580/844/34112141554552122816102.jpg Gli Angeli della Sud
https://2img.net/r/ihimizer/img534/105/34112141554532122316102.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img268/8808/36916141313346092816102.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img41/4950/30179519.jpg ...мода

https://2img.net/r/ihimizer/img594/5488/39579927.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img594/5488/39579927.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img852/8739/87549561.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img806/5615/97360794.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img861/7307/curvasud1983.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img121/1773/gioved20novembre20084.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img840/9137/tagenoa8012.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img51/7012/tarantorimini80.jpg





Како то данас изгледа? Ево вам један клип са претпоследње утакмице Таранта, па сами процените...

Аталанта Бергамо - Јувентус 2001/2002


Бреша











И мало старије слике Брешана

Рома - Наполи 1973


Аталанта - Верона 1985


Фиорентина - Пиза 1985
https://2img.net/r/ihimg/m/845/9250/1304925537.jpg
http://image.forumcommunity.it/1/2/1/2/2/1/8/1304925936.jpg


Рома - Сампдорија 1986



Торино - Рома 1981
https://2img.net/h/oi52.tinypic.com/30j1nk6.jpg

Аталанта - Рома 1984



Аталанта - Торино 1978

https://2img.net/h/oi54.tinypic.com/e0ib91.jpg

Болоња - Фиорентина 88-89
https://2img.net/h/oi52.tinypic.com/2ljnl9t.jpg

Сампдорија - Милан 1980
http://image.forumcommunity.it/9/0/7/5/7/1/1218667005.jpg

Парма - Модена 90е
http://image.forumcommunity.it/9/0/7/5/7/1/1218667386.jpg

Модена - Ђенова 87-88


Милан - Сампдорија 1993

У јуну 1993. године десио се обрачун између Миланиста и Доријана. И једни и други су се упутили возом на утакмице својих клубова, велики број Миланиста у Ђенову, и око 800 Доријана у Брешу. На железничкој линији између Милана и Ђенове, два воза крцата ултрасима Милана и Сампдорије сусрели су се у граду Понтекуроне. Због неких радова у току, оба воза су била приморана да се на одређеној деоници крећу знатно успореном брзином. То су искористили и једни и други, па су повукли кочницу за случај опасности и оба воза су се моментално зауставила. У оквиру сукоба између супротстављених екипа, крај борбе је рачунао око 60 повређених и 50 ухапшених.
http://www.ultrasmilan.it/images/foto/92-93/1992_93_pontecurone13.jpg
http://www.ultrasmilan.it/images/foto/92-93/1992_93_pontecurone16.jpg

Верона - Наполи 80е
https://2img.net/h/oi51.tinypic.com/348h9ol.jpg

Рома - Милан, следећа утакмица након смрти Де Фалкија

http://www.asromaultras.org/8788napoliroma_caricaromanisti_versocurvab_a50mt.jpg

Верона - Рома 1991-92


Милан - Ђенова 1991-92


Наполи - Рома 91-92
https://2img.net/h/oi52.tinypic.com/sf8ism.jpg

Варезе - Комо 1990-91


Интер - Рома 2001


Аталанта - Наполи 1993-94

https://2img.net/h/oi54.tinypic.com/14v4g29.jpg
https://2img.net/h/oi56.tinypic.com/dc80gm.jpg
https://2img.net/h/oi52.tinypic.com/9zleeq.jpg

Nocerina 92/93



Peskara



Giulianova



Bologna

Milan 1960-a



Milan-Sampdoria 1987 god.
Torino

https://2img.net/r/ihimizer/img221/2292/img0001newc.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img294/3271/img0002new.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img703/2370/milandoria867spareggiou.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img189/2370/milandoria867spareggiou.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img100/604/img0004cx.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img259/471/doriamilan867spareggioa.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img138/471/doriamilan867spareggioa.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img710/471/doriamilan867spareggioa.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img585/471/doriamilan867spareggioa.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img23/471/doriamilan867spareggioa.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img254/2370/milandoria867spareggiou.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img560/2370/milandoria867spareggiou.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img801/2370/milandoria867spareggiou.jpg

https://2img.net/r/ihimizer/img696/2370/milandoria867spareggiou.jpg

Inter-Milan 20. novembar 1960.

http://s10.postimage.org/3q1nqnam1/ddfdf.jpg

Лацио-Олимпијакос 85/86


Рома-Лацио 83/84


ИРР Лацио 90е


Кремонезе


Фиорентина 91/92


Ђенова, стари стадион.


Веронези са Гробарима у Београду 83/84


Болоња - Модена 83/84


Бреша - Модена 90/91


Рома - Данди Јунајтед 83/84, велика слика
http://www.asromaultras.org/roma-dundee.jpg

Веронези 80е


Верона - Удинезе 90/91


Рома - Лацио 90/91


Ливорно


Ноћерина


Аталанта

Јувентус 90-е


Болоња-Јуве


Торино-Јуве 85-е


Јуве-Борусија Д. 90-е




Јуве-Каљари


Јуве-Торо




Падова-Јуве


Јуве 80-е

Ево пар добрих видео снимака.

Леће-Парма https://www.youtube.com/watch?v=yzEq6PuXxT0

Фиорентина-Ђенова https://www.youtube.com/watch?v=O_EujERqfE8

Ливорно-Аталанта https://www.youtube.com/watch?v=vMNMedTQ4d4

Торино-Ћезена https://www.youtube.com/watch?v=YUoovbnQ6VY

Лацио-Леће https://www.youtube.com/watch?v=-1zQMpt1pXA

Zene vodecih Laciovih Eagles-a...

Ево мало и шипки одакле се водило навијање.

Сампдорија


Парма


Аталанта



Ређина

Бреша

Модена

Интер

Моденин вођа у кожњаку победио! Наш човек дилер!

Kaljari



Juventus

http://s9.postimage.org/5r8m8aqdb/aaaaaaa.jpg

Bologna

CUCS Roma

Ево једног интервјуа из 1988 године, било би феноменално када би неко превео ово.

- Quale era la situazione dei gruppi in Curva Sud prima della nascita del Commando Ultrà Curva Sud?
)- Questa è una domanda che mi riporta indietro nel tempo, ben oltre il 1977, e lì, anche se la mente "rivede" perfettamente ogni cosa, il tutto è avvolto dalla nebbia del passato. Personalmente mi ricordo che osservavo la Sud dalla mia Tribuna Tevere non numerata (con tanto di tessera Junior Club 1970) con insistenza. Quei canti appassionati e quella moltitudine di bandiere giallorosse si erano stampate a fuoco nella mia testa, ma tutto quello che c'era a livello di gruppi era ricco di spontaneità ma povero di organizzazione. Primeggiava Dante nel muretto dei Guerriglieri, ma come striscioni esistevano anche le Brigate Giallorosse, le Pantere, i Commandos Lupi, gli Ultras, la Fossa dei Lupi, i Fedayn, gruppi che cercavano di preparare qualcosa sull'esempio dei Boys in Curva Nord i quali avevano tamburi, dei bandieroni e facevano parte dei Club. Il gruppo trainante in Curva Sud erano i Guerriglieri, fucina dalla quale sono usciti gran parte dei "Vecchi", me compreso, che oggi girano in Curva (pochi, per la verità).Furono anni stupendi: il 3¡ posto della Roma, i derby vinti, gli "incontri" con i laziali fuori dalla Nord. Ma in generale io non ero soddisfatto; volevo fare qualcosa di più e, senza volerlo, l'aiuto me lo diedero gli Ultras del Toro, che in quel periodo davano veramente spettacolo. Nel periodo del loro scudetto li osservai con attenzione. Ero attratto da come erano organizzati e per di più divenni perfino un simpatizzante; perché in loro (sanguigni ed attaccati alla squadra) vedevo noi. Purtroppo già dal '74 i rapporti erano molto turbolenti e così non riuscii, almeno subito, ad entrarci in contatto. Ma oramai mi ero messo in movimento; avevo un punto dal quale partire, anche se mi rendevo conto delle enormi difficoltà che avrei dovuto affrontare per portare a buon fine ciò che volevo.
-Come nacque il CUCS e perché?
)- La nascita del Commando fu la logica consecutiva dei miei desideri: ma che fatica! Prima di tutto riuscimmo a riunire tutti gli striscioni ed i loro "capi", cercando di trovare un punto in comune. Poi arrivarono i primi rullanti, giusto per fare un po' più di rumore e li piazzammo in Sud (lato Monte Mario), tutti tranne i Boys che preferivano restare in Nord. Da lì il passo fu breve: in quattro, a casa di un amico, gettammo le basi per la nascita del gruppo. Era praticamente la fine del 1976 ed eravamo il sottoscritto, Roberto, Gianni e Hony. Mancava solo il nome ma a questo pensò Antonio (il capo dei Boys) che eravamo riusciti a convincere a venire insieme a noi, il quale si presentò una domenica con un foglio protocollo pieno zeppo di nomi e tra i tanti uno spiccò per la sua originalità, e quello venne scelto: COMMANDO ULTRA' CURVA SUD! Eravamo tutti particolarmente eccitati. Io personalmente non stavo nella pelle; mi sembrava tutto così strano ed invece era vero, stava nascendo il C.U.C.S.! Finalmente avevo dato corpo ai miei sogni: finalmente anche in Sud non, c'erano più tanti gruppetti slegati e casinari ma un solo gruppo, povero di mezzi ma ricco di volontà. E quella bastò.
- Parlaci dei primi momenti economici ed organizzativi.
)- Messo su il gruppo, ecco arrivare i problemi. Erano tanti. Talmente tanti che a ripensarci oggi mi viene la pelle d'oca. Noi avevamo energia da vendere; la volontà non mancava. Ma nulla si sarebbe potuto realizzare se non avessimo incontrato le persone giuste: cosa avrebbe potuto fare un manipolo di ragazzi sostenuto solo dalla voglia di fare? Dobbiamo dare atto e non stancarci mai di essere grati a tutte quelle persone che hanno contribuito, accordandoci fiducia pur conoscendoci poco, a far crescere piano piano questo nuovo gruppo. Oggi vedo tanta gente atteggiarsi a pavoni, felice di realizzarsi sul muretto (il segno del comando) ma non dobbiamo dimenticare i primi momenti, l'umiltà che avevamo, la ferma convinzione di stare sulla giusta strada. Pochi ricordano le prime collette per comprare un po' di stoffa ed i tamburi che io e Vittorio (ed il suo ciclomotore tenuto su col filo di ferro) andavamo a comprare usati in Via Cavour! Ed i primi adesivi (tondi) tirati fuori tra mille difficoltà? Ma ripeto, senza quelle persone, senza l'aiuto disinteressato di chi, con il tempo, imparò ad amarci, avremmo combinato molto poco. Posso dire che ci incontrammo al momento giusto, noi e loro: momenti lontani e irripetibili!.
- L'evoluzione nel tempo...
)- Passati i primi tempi, il Commando si stava dando una struttura organizzativa direi eccellente. Eravamo dei ragazzi in gamba, tutti amici, uniti, compatti, ed eravamo sempre accompagnati dalla collaborazione dell'A.I.R.C. (Associazione Italiana Roma Club).Mantenevamo la nostra piena indipendenza ma il nostro rapporto di amicizia con loro cresceva con il gruppo. La prima vera tappa fu la fine delle collette; non che non rimpianga le scatole delle scarpe chiuse dal nastro adesivo con il classico buco per metterci i soldi, anzi, quei tempi li porto dentro al mio cuore e sono felice di averli vissuti così da vicino. Ma è chiaro che trovammo un modo diverso di fare soldi: sfruttai il fatto di saper disegnare, di avere inventiva. Tirai fuori dal mio tavolo da disegno tante nuove idee che misi a disposizione del gruppo. Nacque così la tessera ed iniziammo il tesseramento. Disegnai tutti i primi adesivi, la nostra prima maglietta, la nostra prima sciarpa che venne fatta a Milano dai nostri amici (al tempo, purtroppo) milanisti. Insomma la macchina si era messa in moto e tutto procedeva per il meglio. Il carattere che avevo inventato piacque e praticamente lo usai per tutto quello che mi capitava sotto le mani; addirittura la prima medaglietta d'argento riportava quei caratteri, ed io ne ero particolarmente fiero.
- I rapporti con altri gruppi Ultras.
)- Diciamo che prima della nascita del CUCS i rapporti con gli altri gruppi di tifosi erano quasi sempre poco tranquilli. Ma oltre gli episodi più o meno violenti, quegli anni videro la nascita di quello che io considero il primo e vero gemellaggio del tifo giallorosso (giacché il CUCS doveva ancora venire). Si giocava a Verona, campo neutro, Milan-Roma, era il 23 Febbraio 1975 e quel giorno con i ragazzi delle Brigate Gialloblù nacque un rapporto di amicizia che si consolidò nel tempo. Nato il CUCS, per anni l'unico gemellaggio ufficiale fu con i veronesi, anche se (ma quello era davvero il momento giusto) si iniziava un discorso di amicizia con diversi gruppi. Infatti non è vero che il fenomeno Ultras è sinonimo solo di violenza, ma anche di conoscenza. Chi ha vissuto quei momenti ricorda certamente che eravamo in contatto (e non solo io personalmente) con i vecchi Ultras Viola, con le BNA dell'Atalanta, con i Forever Ultras Bologna, coi Fighters Juventus, con la Fossa dei Leoni del Milan. Era il periodo delle prime corrispondenze ed a tutti non pareva vero di poter finalmente conoscere Ultras in altre città. Da lì sono nate moltissime amicizie che ancora durano nel tempo. Da lì si scopriva che quello che poteva essere un potenziale "nemico", diventava invece un caro amico, che oltre al demenziale odio calcistico c'erano altre cose, molto più positive. Addirittura tramite i miei amici del Verona riuscii a conoscere alcuni ragazzi del Toro ed io, in quel momento, ebbi la conferma che c'erano tanti tifosi in gamba sparsi per l'Italia, che la loro conoscenza mi metteva in contatto con mondi nuovi. Ragazzi precisi che, superate le diffidenze iniziali, si aprivano. Ecco, sicuramente proprio con i miei vecchi amici degli Ultras Granata ho avuto la riprova che l'amicizia può esistere, che il sapersi comportare ti fa guadagnare la stima di chiunque e che non esistono ostacoli di fronte alla correttezza. Ma oltre a loro ricordo tutti quanti con immenso piacere: con quei ragazzi ho vissuto dei momenti magici che i giovani tifosi di oggi non possono capire e che vorrei poter farglielo provare. Questo era ieri: purtroppo tutto è cambiato. Di un panorama così idilliaco (!) ben poco è rimasto. Tutte le amicizie a livello di gruppo sono finite lasciando il posto a domeniche di violenza. Per onestà, facendo una breve analisi, devo dire che i problemi sono nati sempre (o quasi) dal comportamento del tifoso giallorosso qualunque, che non si identifica in nessun gruppo. Vecchi e sacre amicizie hanno dato spazio a vetrine infrante, a scippi e violenze assurde, treni demoliti. Un terrore psicologico e fisico che ha creato fratture insanabili. Anni ed anni di rapporti positivi distrutti in poco tempo e chi ha pagato è sempre stato il CUCS. Con la Roma in trasferta arrivano tifosi a migliaia e solo un gruppo ben preciso risponde al nome CUCS. Ma anche se l'atto teppistico lo compie il tifoso qualsiasi, è chiaro che alla lunga chi ci rimette è il CUCS. Ed è questo che vorrei dire a chi ci conosce: non sempre siamo stati responsabili di ciò che si è visto nelle immagini televisive o letto sui giornali. Questo teppismo assurdo ha contribuito in maniera determinante alla fine di tutto. Solo in un caso non siamo stati i primi ad iniziare, ed è stato a Bergamo con l'Atalanta. In quella circostanza, dopo anni di amicizia, il CUCS è stato reso oggetto di una carica da parte dei tifosi atalantini. Una parte soltanto, però, perché gli amici si sono adoperati affinché i tafferugli finissero aiutando i nostri con molto impegno. In quel caso, per colpa di qualche cretino, è finita una bella amicizia fra i due gruppi (anche se a livello personale continuerà senza problemi, almeno da parte mia).Concludendo, nei prossimi anni in Italia (secondo il mio punto di vista) non ci potranno essere gemellaggi o amicizia di gruppi perché nessuno può garantire un comportamento corretto da parte di tutti i tifosi della Roma! Bastano due teppistelli che ti rompono il vetro di un pullman ed i giochi sono fatti. Resteranno le amicizie, quelle si, difese a denti stretti, con l'orgoglio di averle vissute, con la gioia di ricordarle.
- L'organizzazione coreografica e i rapporti con i Club.
)- L'organizzazione e le coreografie, che hanno reso famoso il nome del CUCS, si sono andate sviluppando dal nulla con una tenacia e con una abnegazione non comuni. Non lo dico per farci grandi ma davvero i nostri spettacoli sono stati di insegnamento per tutti: spettacoli che hanno accompagnato, passo dopo passo, la crescita del gruppo, esaltando contemporaneamente un rapporto profondo di collaborazione con l'AIRC (Associazione Italiana Roma Club) dalla quale abbiamo sempre mantenuto la giusta autonomia. E dall'AIRC abbiamo avuto testimonianze di amicizia e di aiuto da parte di tanti Club i quali hanno collaborato fattivamente alla realizzazione delle iniziative. Anche la disponibilità della Società è stata notevole e senza il suo aiuto tante belle cose non si sarebbero viste. Insomma, i meriti vanno divisi giustamente e con equità tra le diverse componenti, le quali sommate insieme hanno creato questo "qualcosa" che sta in piedi da 11 anni.
- Il presente in generale.
)- La situazione attuale, per i fatti collegati all'arrivo di Manfredonia, è di dominio pubblico. Il CUCS si è diviso in due: da una parte il gruppo anti-Manfredonia e dall'altra noi (Vecchio CUCS) che abbiamo preferito, ad una inutile e dannosa contestazione (come quella che si è vista), continuare ad essere Ultrà come lo siamo sempre stati, non dipendenti da un giocatore sgraditissimo anche a molti dei nostri (me compreso), ma legati all'immagine storica del Commando e cioè vicino alla Roma sempre e comunque, nella buona e nella cattiva sorte. Stare seduti in silenzio in Curva Sud, solo perché in campo c'era Manfredonia... ho cercato di capirli, ma giuro non ci sono riuscito! Per me e per tanti altri ragazzi che mi hanno dato fiducia, stare allo stadio, essere presenti in Sud, è sinonimo di tifo, di cantare, di essere a fianco di quei colori, di sentirsi Ultrà! Questioni di punti di vista! E così è nato il Vecchio CUCS: due parole cariche di significato. Ritornare all'antico, a quei primi tempi ricchi di inesperienza ma pieni di passione. Oggi come ieri posso dire che è andata bene, molto più di ogni rosea previsione; nonostante le innumerevoli difficoltà, siamo riusciti a mettere su qualcosa di valido. Non è stato facile, ma non potevamo mollare così tutto quanto. Da una parte (la loro) un marchio registrato; dall'altra (la nostra) un cuore. Non è la stessa cosa e non è quello che ci impedirà di sentirci Ultrà, con gli stessi diritti che hanno loro. E come gruppo c'è una discreta organizzazione. Economicamente abbiamo iniziato da zero: il tesseramento ha dato il suo notevole contributo iniziale (siamo arrivati a circa 2.700 inscritti) perché con quei primi soldi siamo riusciti a mettere in moto il meccanismo del materiale. Tra le tante cose fatte, alcune veramente di buon gusto, spicca il nostro cappelletto, una iniziativa molto apprezzata dai ragazzi che ci ha fatto molto piacere. Le nostre esperienze precedenti sono state d'aiuto anche per mettere insieme il gruppo; una vita in Curva rende tutto più facile, i contatti e la stima degli altri fanno il resto. Ora c'é una struttura alla quale si appoggeranno le nuove leve (e ne stanno venendo fuori a sufficienza) perché domani saranno loro a tenere alto il buon nome del CUCS. Per quanto riguarda le sezioni, il discorso è un po' più complesso: ci sono quelle di quartiere e quelle esterne. Per le prime devo dire che il fenomeno sta assumendo un aspetto poco chiaro; nascono come funghi e creano un gruppo nel gruppo, tanto che i ragazzi si identificano con la loro zona non con lo striscione del Commando. Inoltre spessissimo tolgono lo spazio alle sezioni esterne che devono avere sempre la massima considerazione. Sono loro il nostro fiore all'occhiello: Milano, Torino, Livorno, Foligno, L'Aquila, Tor Lupara, Civitavecchia, Viterbo, Aprilia, Catanzaro ed altri ancora che nasceranno al più presto e alle quali vanno i miei ringraziamenti. Sono loro l'esempio lampante che la strada è di nuovo quella giusta, che il CUCS può tornare ai vecchi livelli. Gli sviluppi futuri non mi preoccupano più di tanto; noi siamo coscienti di ciò che siamo e di quello che possiamo dare.
Dispiace moltissimo solo di una cosa: che il gruppo anti-Manfredonia si sia rifiutato di riunire almeno il tifo. Questo loro rifiuto non ha fatto il bene della Roma (che loro dicono di amare sopra ogni cosa) e ha mortificato tanti anni di sacrifici fatti per rendere grande il CUCS. Non ci voleva niente a cantare insieme, poi fuori ognuno per i fatti propri. Un vero peccato e non basta dire... pazienza, perché, in fondo, nessuno è soddisfatto (almeno quelli che riescono a fare autocritica).Io resto dell'idea, se uno ha buona volontà, che qualcosa si può ancora fare, fermi restando nelle scelte di gruppo e senza dettare condizioni né costrizioni. Speriamo che questa impressione non resti solo sulla carta.







Верона 80/81

BRIGATE GIALLOBLU

Верона - Милан 84/85



Јувентус - Верона 84/85



Алесандриа - Верона 74/75



мислим да је била слика негде на форуму, 1976 посета лондонском Челсију.



Наполи - Верона 90/91

Bilo bi dobro kad bi imali prevod ovog intervjua,to je godina posle pocetaka prvih problema unutar grupe zbog dolaska Manfredonia...

још мало од роме.










са једном бонус сликом.
26.10.1988 ( Партизан - Рома ) - Стадион ЈНА